وهم جدایی

گاهی بیدار می شوم و آن قر همین طور می مانم که صدای افتادن گلبرگی از گلدان را می شنوم. گاهی بیدار می مانم و آرزو می کنم کاش کسی بود و صدای فرو ریختنم را می شنید. در حریم امن تختم ، بر این طناب بندبازی میان رویا و بیداری، تخیلاتم خیلی واقعی می نماید - فقط چند قدم آن طرف تر - هم نزدیکی هایی که هر چه می روی به آن نمی رسی . پدرم پرده ها را آرام باز می کند تا از روز پرده برداری کند. هر روز شاهکاری است، حتی اگر آدم را له کند.