عکاسخانه آدمهای خوشبخت

کتاب عکاسخانه آدمهای خوشبخت : بخشی از کتاب- آن شب توانسته بودم از محل کارم زودتر از همیشه خارج شوم. گفتم تا بی‌اوغلو همین‌طوری برای خودم بروم. به ریه‌هایم حق تنفس بدهم که ساعت‌ها است با هوای کثیف پر شده. به خلیج و تنگه سلام کردم و از پل رد شدم. کشتی‌های مسافربری جایی که زمانی در آن زندگی می‌کردم، در حال همان تکاپو و تلاش همیشگی بودند و...