کفش باز

کتاب کفش باز - بخشی از متن - هر دونده ای این را می داند. کیلومتر ها می دوی و می دوی، بدون آن که واقعا دلیلش را بدانی. به خودت می گویی به خاطر هدفی این کار را می کنی یا دنبال جمعیتی هستی؛ اما دلیل حقیقی دویدن تو آن است که جایگزین آن یعنی ایستادن تو را تا سر حد مرگ می ترساند. به این ترتیب، در آن صبح سال 1962 به خودم گفتم: بگذار همه بگویند که ایده ات ابلهانه است... تو ادامه بده. نایست. حتی به ایستادن هم فکر نکن تا این که به آن جا برسی و فکرت را زیاد مشغول این نکن که آن جا کجاست. هر چه پیش آمد فقط نایست و...