آدم ها و دودکش ها

کتاب آدم ها و دودکش ها - بخشی از متن: پدرم گفت: آخر عمری ما را به چه کاری واداشته ای! و پا شل کرد. من هم ایستادم. خیلی پیش از این ها بود که داشتیم با هم می رفتیم خانه ی عمویم تا برای جشن دعوتش کنیم؛ عمویی که سال ها بود خبری از او نداشتیم. دوباره راه افتادیم. توی خیابان شادمان پیچیدیم سربرگرداندم تا به پدرم بگویم نزدیک شده ایم. لحظه ای ایستاده بود تا نفس بگیرد. پیرتر از آن چه بود به چشم می آمد. خسته شده بود. پدرم دوست داشت با دست خودش کارت عروسی مرا به او بدهد. آخر عمویم برادر بزرگش بود. راه افتاد. گفتم چیزی شده؟ گفت: پیرم کردی پسر . آخر چرا حالا؟ و...