وامانده

کتاب وامانده - بخشی از متن - نگین شک نداشت که این آخرین تصویرش از زندگی خواهد بود. نیمه شب مهتابی وهم آلود، طناب دار، وامانده و مایوس . در میان سایه های سیاه پاییزی بر دیوارهای بی پنجره ی زندان. همه در انتظار ایستاده بودند تا "خاور دیلمی" را با دست بند از سلول انفرادی به میدان بیاورند. آغاز مرگ و پایان زندگی. تاب دیدن طناب دار برگردن مادر را نداشت. یقین داشت تا پای دار می توانست خودداری کند، اما بالای دار هرگز. پس از مادر آفتاب صبح دیدنی نیست و...