سقوط از خویش

کتاب سقوط از خویش : سقوط از خویش!! من از سقوط می ترسم.... من از تمام روز‌هایی که پیش روی تو می‌ایستم ، بی آنکه نگاه مهربانت مرا نوازش کنند؛ من از دست‌هایت که مدت‌هاست سرد است و با اکراه به سمتم دراز می‌شود؛ من از آشفتگی و سردرگمی‌ای که در پسِ هر دیدار گریبانت را می‌گیرد، می‌ترسم. من از تمام آدم‌هایی که تظاهر می‌کنند عاشق تواند... من تمام مردم این شهر، که با بخل و حسد، میان من و تو خط‌فاصله می‌چینند... من از صدای وِز‌وِز عقلم که در سکوت بهت‌آور قلبم می‌پیچد... من از تمام غروب‌های خالی از حضورت... من از تمام خیابان‌های این شهر، بی تو می‌ترسم! سقوط که همیشه افتادن از بلندی نیست، سقوط گاهی افتادن از نگاهی کسی است که سال‌هاست به عشقش روز شمار عمرم را ورق ‌زده‌ام .