طلسم های عجیب آرتور پپر

کتاب طلسم های عجیب آرتور پپر : بخشی از کتاب: ?«یازده سال بیشتر نداشتم، ولی عاشق مریام شده بودم. اولین بار بود که یه دختر چشمم رو می‌گرفت. مریام خیلی زیبا بود و لباس‌های خوش آب و رنگی می‌پوشید. خنده‌اش، خنده‌اش مثل صدای زنگوله‌های کوچیک بود. وقتی هم به رختخواب می‌رفتم، به هوای دیدن مریام منتظر فردا می‌شدم. الان که فکرش رو می‌کنم، خنده‌ام می‌گیره. به مریام همون حسی رو داشتم که به پریا، زنم، وقتی اولین بار دیدمش داشتم. با همه دخترهایی که باهاشون مدرسه می‌رفتیم، فرق داشت. جذاب بورد. با اون پوست سفید و موهای گردویی و چشمای روشنش. چند وقتی که افتاده بودم دنبالش، هیچ وقت ندیدم منو کوچیک کنه. وقتی خیلی بچه بودم، مادرم فوت کرد و تنها مونسم مریام شد. یک بار وقتی با همدیگه، جعبه جواهرات مادرم رو نگاه می‌کردیم، از نشان فیل خوشش اومد. وقتی از وسط زمرد نگاه می‌کردیم، همه چیز سبز می شد.»و...